Πελοπόννησος

We zijn weer in Griekenland (verrassing…) en na onze vele bezoeken aan een aantal eilanden werd het tijd om ook eens het vasteland te bezoeken.

Nu is de Peleponnesos (Πελοπόννησος) eigenlijk een schiereiland, maar wij rekenen het als vasteland. Het ligt ten zuiden van het ‘echte’ vasteland en heeft met wat fantasie de vorm van een hand:

We zijn vandaag gearriveerd in Stoupa. Een klein plaatsje onder Kalamata.
Het ligt op de grens van de Mani en Messenia.

We kunnen er alleen nog niet zoveel over vertellen, want de reisdag vandaag was lang en vermoeiend.
Deze keer hadden we ervoor gekozen om een, gedeelde, taxi te bestellen. Hierdoor werden we al om 01:00 opgehaald terwijl we pas om 07:30 vlogen.

Op Schiphol verliep alles vrij vlot, waardoor we ruim voor tijd bij de gate waren.

We hebben de tijd maar gedood met koffie en een vroeg ontbijt.

Mijn zus ging vandaag ook op vakantie en toevallig rond dezelfde tijd, dus die kwam nog even gedag zeggen.

Tegen 07:00 was het dan eindelijk tijd om te boarden en na de veiligheidsinstructies verlieten we Neerlands bodem.

Een kleine drie uur later landen we in Kalamata. Onze koffers waren zo ongeveer als eerste geladen, dus het duurde even voor die weer met ons verenigd werden…

Het laatste stukje van de reis ging met een touringcar van de reisorganisatie. De rit duurde iets meer dan een uur.
Eenmaal in Stoupa aangekomen werden we hartelijk verwelkomt door de eigenaar. Hij had meteen door dat we wel wat Grieks spraken, maar nog niet zo goed, dus hij paste zijn tempo erop aan. Lekker om weer even spontaan een gesprek te kunnen oefenen!

Het appartement heet Ktima me Thea (κτήμα με θέα), wat ‘landgoed met uitzicht’ betekent. Ik zal deze post sluiten met een mooi uitzicht vanaf onze royale veranda.
De studio is prachtig! Lekker ruim, koel, voorzien van horren, airco en zelfs een compleet gasfornuis (in plaats van de standaard 2-pitter).

Koken zat er echter vandaag niet meer in. We zijn nog even naar een naastgelegen strandje gelopen en hebben daar wat gegeten.
Ik koos voor een lokale pasta variant. De uitbater vroeg of ik het al eens eerder op had en kwam met een ‘proefschaaltje’ zodat ik het eerst kon proberen. Super aardig!

Het strandje lag er rustig bij. Helaas ook hier helemaal vol met strandstoelen, wat erg prettig is als je er een tijdje wilt liggen, maar wat jammer genoeg ook het plaatje een beetje ‘verpest’.

Terug bij het appartement stond de zon vol op de veranda.
Vandaag hebben we er niet zoveel last van gehad, want Ellen ligt inmiddels al op één oor en ik duik er na dit stukje ook in.

Zoals beloofd nog een foto van het uitzicht.

Morgen gaan we Stoupa eens bekijken.

Τα λέμε!