Λίγη άνοιξη

Of in latijns schrift: Lígi ánoixi. Het betekent: een beetje lente.
Het is nog wat te vroeg voor de echte lente, maar zo voelt het hier wel.

En ‘hier’ is natuurlijk weer ‘in Griekenland’.
Dit keer hebben we een heerlijk rustige Airbnb gevonden op Noord-West Kreta. Het weer is hier nu, met een 20 graden en redelijk wat zon, bijzonder aangenaam.

Toen we gisteren uit Nederland vertrokken sneeuwde het zelfs, dus de overgang is wel even wennen (als in een uurtje of zo…)

Ook onderweg was er nog wat sneeuw te zien. Ik zeg het niet vaak over sneeuw, maar het levert soms wel mooie plaatjes op.

Van sneeuw was, eenmaal geland in Chania, geen sprake meer. We stonden om ongeveer 22:15 met onze koffers buiten en een jas was al zeker niet meer nodig.

We moesten nog een 50 minuutjes rijden tot onze eindbestemming.

Onze hostess stond ons al op te wachten en we werden hartelijk door haar en haar zoon begroet. Er stond ook binnen nog van alles klaar.
Water, sap, raki, honing, crackers, kaas, eieren (van eigen kippen) en diverse heerlijke verwennerijtjes.

We hoefden dus niet met honger (of dorst…) naar bed en een ontbijtje was ook geen enkel probleem.

Zo tegen de middag hebben we een kleine eerste wandeling gemaakt om een supermarkt te vinden. Die zou heel dichtbij moeten zijn, maar we werden toch nog een kilometertje omgeleid door Google. Bij de tweede wandeling die dag wees onze hostess ons een ‘sluippaadje’, waardoor het nog maar 400 meter was… Handig.

Afijn, terug naar het weer hier, hoewel we ons voor kunnen stellen dat sommigen dat liever niet hebben.
Het is dan ook niet helemaal het weer dat je normaal in februari / maart op Kreta kunt verwachten. Het is én te warm én te droog voor de tijd van het jaar. Dit levert lokaal dus wel wat zorgen op, want eigenlijk is het te droog.

Ik ben zelfs een klein beetje verbrand.
We lezen nét, helaas dus te laat, over de ‘Marti’ traditie waarop je vanaf 1 maart (Μάρτιος) een rood-wit armbandje draagt zodat je beschermd bent tegen verbranden door de eerste zon. (of eigenlijk is het alleen voor kinderen, dus misschien moet ik het toch met zonnebrand doen).

Tijdens het wandelen merk je de droogte nog niet echt aan de natuur.
Op dit moment is het nog volop aan het groeien en bloeien.

Tussen de eerste en de tweede wandeling rustig met lekker vers brood, kaas en olijfolie gelunched en ondertussen gezelschap gekregen van deze local.

We moeten nog wat aan de communicatie doen, maar ik verwacht dat ie wel vaker langs zal komen.

Er zijn hier ontzettend veel honden, maar de meesten zitten binnen of vast. Deze heeft een halsband en een vlooienband, dus het zal geen zwerfhond zijn.

Met de tweede wandeling wilden we graag richting de kust lopen. Ik denk dat het een kilometertje of twee lopen is vanaf ons huisje.
Onze nieuwe vriend heeft het hele stuk, heen en terug meegelopen. Ondertussen ging ie ook nog bij iedere mede-hond een praatje maken en liep links en rechts eens een erf op.

Hij heeft ons wel drie keer een hartverlamming bezorgd door de weg gewoon over te steken, maar zelf lijkt het hem niks te doen en hij weet natuurlijk als geen ander de gebruiken daar.

De kop is er af. Vorige keer plaatsten we iedere dag iets, dat doen we dit keer niet, maar ik weet nog niet hoevaak dan wel.
Wil je de posts van de vorige keer nog eens teruglezen? Je vind ze hier: Ithaki

Αντίο! (Antío – tot ziens!)