Αποφράδα ημέρα

Niet de beste titel om je vakantieverhalen mee te beginnen natuurlijk.
Wat het betekent? Αποφράδα ημέρα (Apofráda iméra) is een ongeluksdag.

We vertrokken richting Plakias op vrijdag de dertiende en hoewel in Griekenland juist dinsdag de dertiende de ongeluksdag is, moesten we er wel eerst zien te komen natuurlijk.

Het viel overigens allemaal wel mee hoor, maar echt soepel gingen sommige dingen niet.

We hadden voor het eerst valet parkeren als optie gekozen, wat wel handig leek. Je rijdt naar de vertrekhal van Schiphol, daar wordt je auto door iemand van het parkeerbedrijf in ontvangst genomen en voilá je gaat lekker je gate opzoeken.

Blijkbaar mag je niet te lang stilstaan bij de vertrekhallen. Ondanks een telefoontje en de verzekering dat iemand ons op ons nummerbord zou herkennen was er helaas niemand te vinden. Inmiddels werd ik door verkeersregelaars sterk geadviseerd om een rondje te gaan rijden in verband met de boetes die zo uitgedeeld zouden gaan worden.

Na de tweede keer, toen ik in mijn hoofd al met een alternatief parkeer scenario bezig was, kwam er dan eindelijk iemand naar me toe. Eind goed al goed.

De bagage check-in verliep redelijk vlot, hoewel de instructies wel wat duidelijker mogen, en ook de security waren we snel gepasseerd.
Dat viel dan weer mee, want ik had verwacht dat ik, door een ontstoken rechter-oog, er uitzag als iemand die zich wat vliegmoed had ingedronken.

Ellen had voor onderweg een puzzelboekje meegenomen, maar helaas geen potlood.
Op Schiphol bleken de shops waar een potlood gekocht kon worden alléén ongeslepen potloden te verkopen. Noodgedwongen hebben we nu een prachtige, maar duidelijk te dure, rode klomp (‘I ❤️ Amsterdam’) met ingebouwde puntenslijper aan onze bagage toegevoegd…

Zoals je op de foto kunt zien was het vrij slecht weer toen we vertrokken. Het opstijgen was dan ook wel wat ruiger dan normaal, maar eenmaal op cruise-hoogte aangekomen was het prima.

We zaten net aan de verkeerde kant van het vliegtuig voor de zonsondergang, maar desalnietemin zag het er buiten prachtig uit.

We kwamen er achter dat onze spotify playlists niet gedownload waren, dus helaas geen muziek onderweg.

Ik schreef net nog dat mijn rechteroog ontstoken was he? Halverwege de vlucht begon de kenmerkende jeuk en het tranen in mijn linker-oog.
Tegen de tijd dat we geland waren was mijn zicht minimaal, dus gelukkig (vrijdag de dertiende gold niet meer in Griekenland, weet je nog?) hoefden we niet zelf te rijden.

Een kleine twee uur later werden we door Maria onthaalt met een zoetigheidje.

Vanuit Ross Holidays stond er een verwelkoming klaar in de vorm van een flesje wijn met een handgeschreven briefje. Met dit bedankje, dat we wéér voor hen gekozen hebben en dit keer naar Kreta (Ithaki was de vorige vakantie met Ross), laten ze zien dat ze belang hechten aan een persoonlijke benadering. Ik vond het erg attent.

Het was een lange dag en inmiddels na middernacht. Vrijdag de dertiende is nu sowieso voorbij.

We pakken nog een wijntje op het balkon en duiken er in. Benieuwd of ik morgen weer wat zie…

Τα λέμε αύριο! (Ik zie je morgen!)