JipJip Oftewel weekend. Het woord is samengesteld uit zaterdag (το Σάββατο – to sávvato) en zondag (η Κυριακή – i κyriakí). En vandaag is het dus Σάββατο.
Op basis van ervaring met mijn rechteroog weet ik dat vandaag de slechtste dag wordt. Mijn oog zit dicht, mijn neus zit dicht en ik heb wat in moeten nemen om het vandaag een beetje leuk te houden.
Nu was het toch al het plan om vandaag een beetje in de buurt te blijven en Plakias wat te verkennen.
Bij aankomst was alles pikkedonker, maar nu we voor het eerst de gordijnen open deden kregen we een beetje een indruk van de omgeving én het uitzicht:
Niet verkeerd!
Suzan, de reisleidster van Ross, kwam vandaag om 10:00 terug om wat informatie te verstrekken over de omgeving en mogelijke excursies.
Uit haar verhaal is wel op te maken dat er hier veel mensen naartoe gaan die graag wandelen.
Aandachtig hebben we meegeluisterd zodat we straks kunnen bepalen waar we allemaal naartoe willen lopen. Niet met een georganiseerde excursie, maar lekker op ons gemakje zelf.
We besluiten vandaag in ieder geval Plakias door te lopen en als de benen nog weten hoe het moet lopen we door. We zijn uiteindelijk bij een strandbar uitgekomen waar ze alleen muziek van Bob Marley draaiden. Hier zie je de route:
Als opwarmertje was dit geen verkeerde route. Je loopt langs hele leuke baaitjes en stranden.
Plakias bestaat nog niet zo heel lang.
Van Suzan begrepen we dat inwoners uit de aanliggende bergdorpen Sellia en Myrthios het op en neer reizen naar de kust wat beu waren en langzaamaan kwamen hier steeds meer huizen te staan. Het toerisme volgde vanzelf, wat gezien de ligging en de omgeving ook niet zo raar is.
Afijn, 5 kilometer lopen en dan even rusten bij de ‘Bob Marley’ bar met een tosti en een drankje. Ik heb het nog even op een verse jus gehouden voor de vitamientjes.
Deze wijsheid werd vol verbazing aanschouwd…
Vervolgens zijn we ongeveer dezelfde route terug gelopen om in ons appartementje wat uit te rusten en aan de zware taak te beginnen om een restaurant voor het avondeten uit te zoeken.
Ondertussen kregen we nog een mooie zonsondergang mee vanaf ons balkon:
De keuze viel op Antoni’s Place. Een restaurant waarvan Ellen had gehoord dat het eten erg goed was.
De locatie was heel leuk, maar er stond een fris windje. Volgende keer dus wat warmers aan-trekken.
Het eten was inderdaad goed. We hebben iets te veel gegeten (en gedronken) want we waren vergeten dat een voor- en hoofdgerecht, althans voor ons, wat aan de zware kant was.
We kunnen de κολοκυθοκεφτέδεσ (gefrituurde courgette balletjes) en de kaaskroketjes van harte aanbevelen!
Het hoofdgerecht was ook erg lekker. Ik had een μπιφτέκι special (bifteki, een soort met kaas en groenten gevulde gehaktbal) en Ellen een klein gegrild karbonaadje…
Morgen moesten we maar eens een wat stevigere workout gaan doen…
Καληνυχτα!
