Καλό (Ορθόδοξο) Πάσχα!

De titel zal na de vorige post geen verrassing meer zijn. Vrolijk (Orthodox) Pasen!

En mocht je nou willen weten waarom het niet op hetzelfde moment valt als in de Katholieke kerk, dan zou ik zeker die vorige post nog even lezen.

Afgelopen week was dus de Goede week (η Μεγάλη Εβδομάδα) en we hebben een aantal momenten mee mogen beleven.

Zo ben ik afgelopen dinsdag mee naar een dienst geweest in een kerkje in Neo Chorio, misschien een kilometer hiervandaan. Heel leuk om mee te maken en ook erg leuk om te zien dat een kerkdienst een soort ‘vrije’ inloop heeft. Van de gezongen liturgie zelf heb ik niet veel kunnen volgen. Volgens Irene, onze gastvrouw, was het niet in het nieuw-Grieks.

Een uurtje later was de dienst afgelopen en zijn we, nadat we door de priester (παπά) gezegend en geölied waren, weer naar huis vertrokken.

Gedurende de Goede week waren er nog meer diensten, maar die heb ik, tot de Goede Vrijdag, overgeslagen.

Hoewel we tussendoor wel nog een wat grotere kerk bezocht hebben, min of meer per ongeluk.
We zijn naar Platanos gewandeld en, daar aangekomen, liepen we via allerlei steegjes op een wat grotere kerk af. Aan het einde van het steegje was een trapje, waarna we zo ongeveer bij iemand in huis binnen liepen.

Het bleek de beheerster van de kerk te zijn en sleutels werden met haast tevoorschijn getoverd. We moesten vooral zo lang blijven als we wilden, en toen vertrok ze weer.

Het was zeker een mooie kerk en er hingen prachtige, rijk gedecoreerde, kroonluchters met afbeeldingen van allerlei heiligen rondom.

Net buiten Platanos, richting Kissamos, zit overigens een koffietentje annex bakkerij met geweldige repen. Persoonlijk vond ik de Tahini reep echt super.

We hadden de dag ervoor ook al flink gewandeld (naar de Acropolis van Polirinia, ik post de video onder aan de pagina), dus hierna hebben we het even wat rustiger aan gedaan.
Dat is overigens geen straf, want ook rondom het huisje is het prachtig.

Ik vond zelfs een klein stukje ‘Tilburg’ terug. Niet iedereen zal het zien, maar ik gok het er maar op:

Witte gij’t?

Vrijdags ben ik opnieuw naar de kerk in Neo Chorio geweest en dit keer was het er erg druk.
Vanuit 3 verschillende dorpen verzamelden de mensen zich hier. Ik begreep dat dit ieder jaar in een van de drie dorpen is, dus het rouleert.

Buiten de kerk hing ‘Judas’ al aan een strop te wachten tot ie morgen op de brandstapel ging.

De vrijdag staat in het teken van de Επιτάφιος (Epitáfios). Een met bloemen versierde baar die het graf van Jezus symboliseert.

Halverwege de mis werd deze naar buiten gedragen en gingen we in processie door het dorp.

Na de processie liep iedereen onder de Epitáfios door terug de kerk in, of zoals wij, even naar links zodat je weer buiten staat.

Inmiddels waren we twee uur verder. De mis zou nog tot 02:00 ’s nachts duren, maar wij zijn hierna dus terug gegaan.

En dan op zaterdag. De grote mis om 23:00 met aansluitend om 00:00 het vuurwerk.
Dit keer gingen we naar de kerk van Agios Georgios, een prachtig beschilderde kerk, maar ik vond het ongepast foto’s tijdens de dienst te maken.

Deze dag staat in het teken van de verrijzenis.
Χριστός ἀνέστη (Christós anésti) oftewel Christus is opgestaan. Grieken hebben veel wensen naar elkaar in de paastijd (of sowieso wel). Tot 00:00 hoor je vandaag, bij bijvoorbeeld afscheid nemen: Καλή Ανάσταση (fijne herrijzenis)

Voor de kerk wachtte de dochter van Irene ons al op met een aantal versierde kaarsen.

Judas lag al op de (enorme) brandstapel te wachten en tegen de muur van de kerk stond een klein groepje jongeren ongeduldig te trappelen tot ze ‘groen licht’ kregen om het vuurwerk af te steken.

Ook deze mis was weer voornamelijk gezongen.
Tegen middernacht ging in de kerk het licht uit en kwam de παπά te voorschijn met een brandende kaars.
Naar verluid is dit vuur vanuit Jeruzalem naar deze (en alle andere kerken) gegaan.

Rondom de priester verzamelen zich gelovigen om hun kaarsen aan te steken. Vervolgens liepen we achter hem aan naar buiten.

Hier werd nog kort wat door gezongen, maar al snel nam het geluid van explosies het over. Ik vermoed dat hier een andere norm is dan in Nederland….

Met een flinke piep in de oren rijden we terug naar huis.

De dag erop zijn we bij Irene uitgenodigd om met de hele familie te lunchen.
Gewapend met diverse zoetigheden voor de gastvrouw en haar dochter, en twee enorme chocolade eieren voor de kleinkinderen lopen we de geur van de barbeque tegemoet.

Vasilis is druk bezig, met de hulp van zijn kleinkinderen om een enorme berg aan heerlijk vlees te grillen.
Ondertussen knoop ik met zijn schoonzoon Dimitri een gesprek aan. Hij heeft hier in de buurt een aantal grote kassen staan waar hij commercieel tomaten verbouwt.
Deels in het Grieks en deels via Google Translate hebben we toch een gesprek over onze passie voor het kweken van planten.