JipJip De meeste mensen die ons kennen weten dat we graag wandelen. Περπατώ (Perpató) betekent lopen, of wandelen in het Grieks.
Eigenlijk zou ik περπατάμε (perpatáme) moeten zeggen, wat ‘wij wandelen’ betekent.
In het Grieks gebruik je de ik-vorm voor het hele werkwoord, waar wij dus ‘wandelen’ zeggen, zeggen Grieken ‘(ik) wandel’.
Maar goed. Dit wordt niet ‘Grieks voor beginners deel 2’, maar een verslagje over vandaag.
Het mag duidelijk zijn dat we veel gewandeld hebben.
Eerder hebben we het al over onze wandeling naar Περαχώρι gehad. In die regio waren er nog een paar dingen die we wilden bekijken, maar de wandeling naar het dorp was al pittig genoeg.
Gelukkig hebben we nu een Αυτοκίνητο, dus kunnen we eerst naar Περαχώρι rijden om vanuit daar de wandeling naar Παληοχώρα (Paliochóra – Oude stad) te maken.
We parkeren ons pandaatje op de gemeentelijke parkeerplaats (echt) en lopen omhoog in de richting van het pad.
Het eerste deel van het pad loopt best lekker en ik vergaap me aan een aantal prachtig gevormde oeroude olijfbomen.
We bereiken al rap ons doel. Een oud kerkje met daaromheen nog wat oude bouwwerkjes.
Het bankje vóór het kerkje lijkt van een recentere datum…
De deur van het kerkje zit met een anti-geiten touwtje op slot. Binnen vinden we restanten van muurschilderingen die, in hun tijd, ongetwijfeld prachtig en kleurrijk geweest zijn.
Wat ook prachtig is is wederom het uitzicht. Je kunt er de hele wandeltocht al van genieten, maar soms heb je een paar doorkijkjes die nog iets mooier zijn.
Je kijkt hier op Vathi en de haven. De bergen aan de horizon zijn volgens mij al van het vaste land van Griekenland.
Dit deel van de wandeltocht was wel heel makkelijk bereikt.
Met de ‘nederlaag’ van de Πίσω Αετός klimtocht nog in het achterhoofd besluiten we dat één doel gehaald vandaag niet genoeg is. We verlengen de wandeltocht naar ‘de grot van de nimfen’.
Deze grot, waarvan we al wisten dat ie niet meer toegankelijk was, hoort bij de Naiades. Dat waren de nimfen van de bronnen op Ithaki.
Odysseus zou de grotten gebruikt hebben om schatten te verstoppen.
We gaan het zien. De weg er naartoe is wel weer een tikkeltje avontuurlijker dan het mooie pad dat we tot nu toe gehad hebben.
Een beetje meer van dit:
Door de vele kleine dingetjes die ik onderweg op de foto wil zetten blijft het wandeltempo betrekkelijk laag (wat gewaardeerd wordt). Er is ook zoveel te zien.
Uiteindelijk vinden we ook nu weer ons doel. De grot van de nimfen!
Leuk, maar een gevalletje ‘de reis is belangrijker dan de bestemming’…
Had ik al vermeld dat de uitzichten geweldig waren? Nee?
De terugweg naar Perachori ging vrij vlot. Dalingen werden hellingen en andersom, maar ingewikkelder dan dat werd het niet.
Ons autootje stond nog keurig vrij op de gemeentelijke parkeerplaats.
Ik herinnerde me dat de heenweg best leuk was, met veel straatjes en scherpe bochten, en ik ken iemand die dat altijd leuk vind om te zien.
De GoPro heeft de terugweg op ’timewarp’ (zeg maar versneld) opgenomen, dus Wim, veel plezier:
Geen strandje dit keer, maar op souvenir jacht en uit eten.
We hebben een paar leuke gesprekken, veelal in het Grieks, gehad, maar dat is dat weer lastig met foto’s.
Morgen is de laatste dag dat we de auto hebben. We gaan eens nadenken waar we naar toe willen rijden.
Αντίο! (Andío! – Tot ziens!)
