Περαχώρι

Vanaf het terras van ons appartement kijken we over de baai naar het stadje Vathy én naar het dorpje Περαχώρι (Perachóri) even verderop.

Ook in de avond levert dat een leuk plaatje op. Het zijn de lichtjes links bovenin (nee, niet de maan…)

Het ziet er uit als een stevig stukje klimmen en hadden we eerder op Google gekeken, dan hadden we dat al meteen geweten, maar we wilden het echter graag zelf even ondervinden.

De route zelf was vrij eenvoudig en ging voornamelijk over verharde wegen. Vanuit Odyssey Appartments (waar we dus zitten) gaat het omlaag naar Vathy; een bekend stukje.

Onderweg komen we langs een visrestaurant waar ik graag nog een keer wil gaan eten. De locals bevelen het van harte aan:

We slaan kort ná de supermarkt waar we onze boodschappen doen linksaf een straatje in en zien al snel de bekende bordjes die wandelaars de weg wijzen.

De weg begint langzaam omhoog te lopen…

Onderweg komen we voor het eerst een ‘Kalamata’ olijf tegen. Deze olijven zijn veel groter (maar niet zo groot als de foto doet geloven) en zijn erg lekker!

De helling van de weg is maximaal nu. Geen idee hoeveel, maar iedere stap is zwaar werken.

Zonder veel moeite worden we door een hondje gepasseerd. Hij oogt aardig en komt even snuffelen. Ik probeer snel vrienden te worden door hem even lekker achter zijn oren te krabbelen. Het wordt gewaardeerd.

Een van de ‘gevaarlijkere’ beesten op de meeste eilanden zijn loslopende honden. We lopen al een tijdje richting twee stevige blaffers, en naast de bescherming van onze witte begeleider doe ik toch maar een paar stenen in mijn zak en nemen we een stok mee die we langs de kant van de weg vinden.

Overal vind je hier herdenkingskappelletjes, dus een schietgebedje ter plaatse was ook nog een optie geweest.

Inmiddels moeten we toch om de paar honderd meter even in de schaduw de hartslag wat laten zakken. Gelukkig hebben we genoeg water bij en hebben we de tijd.

Onderweg zien we bordjes die ons verleiden om naar het verlaten dorp Paleachora te gaan. Vooraf hadden we al bedacht wat we naast Perachori nog meer wilden bekijken, maar ondertussen hebben we onze plannen aangepast en zijn we blij als we het dorp zelf halen. Het is pittig.

We bereiken de rand van het dorp en doen wat navraag naar een taverne of café.
In de uitleg vang ik een aantal woorden op met betrekking tot richtingen. Het woord πάνω (páno – boven) komt in de uitleg wel heel veel voor. We moeten nog wat verder klimmen…

Uiteindelijk bereiken we de taverne, maar helaas; de deur is gesloten.

Uit de rugzak toveren we nog twee reepjes te voorschijn. Laten we die dan maar even opeten en genieten van het uitzicht.

De tocht omlaag ging iets vlotter, maar Ellen krijgt inmiddels van het vele klimmen last van haar slechte knie. We pikken een bruikbare wandelstok van een stapel sprokkelhout en lopen héél rustig naar beneden.

Aangezien we vanavond onze Griekse les online doen gaan we tussen de middag maar wat eten. Eenmaal beneden aangekomen in Vathy valt de keuze op een eenvoudig broodje Gyros! Lekker!

Voor ’s avonds halen we nog wat pita broodjes en wat tzatziki om een zelfgemaakte Griekse salade aan te vullen.

De Griekse les zelf was ook wel pittig. Het is te merken dat we een niveautje hoger gaan en onze docente wil dan ook graag dat we datgene dat we al kennen ook gebruiken. Even een vraag in het Nederlands stellen is er niet meer bij.

In de les vandaag hebben we wat nieuwe bijwoorden en voorzetsels geleerd.
Een van de zinnetjes was: ‘λίγο πιο πέρα’ (lígo pio péra – een beetje verder).
De naam van het dorpje Περαχώρι betekent dus zoveel als ‘dorp verderop’. Grappig!

Morgen gaan we eens kijken of we een rustdag voor de knieën kunnen verzinnen.

Καληνυχτα! (kalinychta – weltrusten / goedenacht)

Update:

Misschien toch wel leuk om overdag te zien waar het dorpje ligt…