JipJip Het is natuurlijk niet echt een verrassing dat je veel van de zee (η θάλασσα – ie thálassa) ziet als je op een eiland zit, maar door de vorm van dit eiland en de ligging van ons appartement komt de zee steeds opnieuw om het hoekje kijken.
Toen ik vanmorgen even naar de supermarkt liep viel me wel op dat veel schippers de open zee maar even verruild hadden voor een veilige haven. Het was vanwege de harde wind waarschijnlijk wat drukker.
Vandaag zijn we naar Gidaki beach gelopen. Qua afstand niet zo spannend voor ons, maar we hebben flink moeten klimmen en soms letterlijk klauteren.
De route startte met een stuk richting Minimata beach. Welliswaar over het asfalt, maar dan wel vrij steil omhoog.
Minimata beach is een leuk, rustig, klein kiezelstrand. Ik denk dat we er nog wel een keer naartoe gaan, maar vandaag is Gidaki het doel.
Daarna ging de tocht over onverharde wegen, via Skinos beach, de berg op.
Aan het einde van Skinos beach stond een hek. Goed dat onze reisleidster had gezegd dat ’touwtjes’ en ‘hekken’ bedoeld zijn om de geiten tegen te houden, anders waren we misschien wel omgekeerd.
De wandeling ging over een berg en was erg de moeite waard. Door afwisselend met een blik op de grond te lopen (in verband met alle losse stenen) en stil te staan om van het uitzicht te genieten hebben we het vrij vlot kunnen lopen.
Onderweg werden we getrakteerd op allerlei schitterende doorkijkjes.
De laatste afdaling was behoorlijk steil en er lagen heel veel lossen stenen. Goed opletten en goed vasthouden dus.
Gidaki beach was wel echt een beloning na die wandeling. Het strand ligt iets verder naar rechts, maar op deze foto is zo goed te zien hoe mooi het water is.
Het was nog heerlijk rustig en lekker zonnig. Het water was zeker niet te koud (als je er eenmaal door was…)
Er stonden strandbedjes en parasolletjes. Normaal komt er wel iemand afrekenen als je op een ligstoel gaat liggen, maar dit keer hebben we niemand gezien. Voordelen van het naseizoen denk ik.
Echte strandgangers zijn we blijkbaar niet.
Even de de zee in, weer opdrogen, beetje snorkelen, weer opdrogen…
Steentjes stapelen…
Grappig dat we altijd de zee opzoeken en graag bij de zee in de buurt zijn, maar urenlang op een strand hangen? Dat dan weer niet.
We zijn een uurtje of twee gebleven en daarna de route weer terug gelopen.
Ik heb een kleine impressie van de wandeling gemaakt, maar het uploaden van de video duurt zo ontzettend lang vandaag dat ik die morgen pas aan het bericht toevoeg.
Ik drink mijn ouzootje op en dan ga ik er maar eens vroeg in…
Γειά μας (ja mas – proost)
Update: Het is gelukt met uploaden. Niet de beste montages, maar een klein overzichtje van een minuut of 4:
