JipJip Afgelopen zondag hadden we zin om naar het zuiden te rijden. Volgens Google een prima tripje van een uur en op het eerste gezicht over prima wegen.
Via Kissamos, Voulgaro en Topolia zouden we door een tunnel verder richting het zuiden afdalen, met als eindbestemming Palaiochora.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen… het verliep wat anders.
Ik had de GoPro meegenomen, dus ik zal wat screens ervan in deze post plaatsen.
Er is een video onderweg, hopelijk is ie geüpload en goedgekeurd tegen de tijd dat ik klaar ben met dit schrijven.
Terug naar de trip.
Het eerste deel van de reis ging vrij gemakkelijk en ook al ben je er zo doorheen, het is heerlijk om door die kleine dorpjes te rijden.
In Voulgaro hadden we, als we niet teveel van de omgeving aan het genieten waren én als we wat sneller Grieks konden lezen, al om kunnen draaien, maar helaas… gemist.
Later volgenden er nog een paar borden, maar ook die…. gemist.
Hierdoor moesten we terug rijden naar Voulgaro en via wat binnenweggetjes naar de volgende aanbevolen weg.
In Voulgaro zijn we nog wel een keer heen en weer gereden op zoek naar het straatje dat we moesten hebben.
Op de foto lijkt het erg vanzelfsprekend, maar als je er langs rijdt valt het niet echt op. Op de video komen we, na omgedraaid te zijn, van de andere kant en zelfs dan…
Het straatje leidt ons naar een wat smaller weggetje. Het viel me eigenlijk nog erg mee en de kwaliteit van de weg was ook goed.
Na het dorpje Makronas werd de weg wat smaller en… rustieker, hoewel je met één kant in de berm nog best naast elkaar kon rijden…
Dat zou op het weggetje dat erop volgde wat lastiger zijn geweest, maar gelukkig kwamen we daar niemand tegen.
Dit was ook wel een van onze favoriete momentjes. We reden redelijk steil omhoog en hadden geen zicht op wat er direct achter het heuveltje lag. Het bleek een T splitsing te zijn.
Rond Malathiros lag een flink stuk nieuw en glanzend asfalt. Een vangrail had het helemaal afgemaakt, maar die ben ik tot nu toe sowieso niet tegen gekomen.
Maar ik klaag niet. Het is een lekker stukje weg om weer even wat bij te komen.
In de bergen was het wel een graadje of drie a vier kouder en de wolken leken er ook meer te blijven hangen. We hebben een paar spatjes regen gezien, maar dat mocht geen naam hebben.
Grappig dat het op een paar kilometer afstand al zo’n ander klimaat kan hebben.
Dat de regen van de afgelopen tijd toch wel gevaarlijk kan zijn blijkt uit alle kleine en grote rotsblokken langs de kant van de weg.
Op een plek was zelfs een bergwand zodanig ingezakt dat er even geen weg te zien was.
Op de beelden van de terugweg is het nog wat beter te zien:
Een van de smalste weggetjes die we gezien hebben was hier bij Aligi. Wij zouden er denk ik een fietspad van maken…
Al met al was het een mooie, maar wel wat vermoeiende tocht.
Het uitzicht op de Libische zee maakt overigens veel goed.
Op de foto is het niet goed te zien, maar wij zagen aan de horizon nog een eiland. Volgens mij kan dat alleen nog maar Gavdos, het meest zuidelijke stukje Europa, zijn.
Daarna tot aan Libië alleen nog maar zee.
Bovenaan een heuvel, aan de westkant van Palaiochora staan de resten van een oude burcht. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over het stadje.
We hebben er nog even wat gedronken en we zijn nog naar het strand aan de oostkant gelopen. Niet veel later zijn we aan de terugweg begonnen.
De terugweg heb ik niet meer in de video gezet, maar hier zijn de highlights van de heenweg en van Palaiochora:
Να ‘σαι καλά!
