JipJip Ons uitzicht (θέα – théa) is al wel vaker langsgekomen en we genieten er heel erg van. Wat echter opvalt is dat het uitzicht vanaf de plek waar je uitzicht op hebt vaak óók erg mooi blijkt te zijn.
Ieder plekje waar we naartoe lopen heeft zijn charme en gaat gepaard met nieuwe mooie uitzichten.
Nu is dat niet moeilijk natuurlijk als je op een groen eiland zit met prachtig blauw water en (ander) blauwe luchten.
Vandaag zijn we om de baai heen naar Παραλία Δεξιά (Paralía Dexiá – Strand Rechts) gelopen.
Het gaat allemaal om perspectief uiteraard, want vanuit ons ligt dit strand links.
Onderweg komen we door Vathy, waar op het plein een buste van Homerus staat.
Homerus is de Griekse dichter die onder andere de Odyssee heeft geschreven. Het verhaal van Odysseus, de Griekse koning van… Ithaki.
We lopen langs de haven en blijkbaar is daar gisteren, zonder dat het ons was opgevallen een flink bootje aangemeerd. Volgens Ellen kwam deze uit Malta.
Een paar stappen later zijn we aan de rand van de stad en uiteraard begint de weg hier weer omhoog te lopen.
Zoals gezegd, het levert meteen weer een mooi uitzicht op.
Aangekomen bij een splitsing checken we voor de zekerheid op Google maps even waar de wegen ons naartoe leiden. Er wordt melding gemaakt van een ‘kasteel’, waarbij we inmiddels wel weten dat het meestal gaat om wat stenen waar een kasteel gestaan heeft. Eerst maar die kant in dus, om onze nieuwsgierigheid te bevredigen.
We komen bij een kerkje aan, wat gesloten was, en langs dat kerkje liep een trap omhoog.
Het leidt inderdaad naar de verwachte stenen. Een vloer lijk het wel, maar het kan ook het plafond geweest zijn.
Hoe dan ook, het biedt in ieder geval uitzicht over het strandje waar we naartoe liepen.
Het grappige van het strandje is dat het de eerste meters de zee in kunstmatig is ophoogd. Als je vervolgens nog een paar meter verder zwemt zit je ineens in het diepe.
We wandelen een stukje terug en komen op de weg naar het strand.
Overigens waren we nog niet van plan hier te zwemmen, dus we hadden geen zwemspullen bij, maar als we dat wel hadden willen doen hadden we het strand helemaal voor ons alleen gehad.
Doel gehaald. We lopen weer terug naar het appartement, rusten even uit en besluiten naar een strandje waar we eerder geweest zijn te lopen. Dit keer met handdoek en snorkel.
Onderweg lopen we over een pas aangelegde asfalt weg. Het is nog git-zwart en ik denk dat iemand nu zeker weet dat zijn rek met hout niet weggehaald wordt…
Ook dit strand hadden we (bijna) voor onszelf. Het water was een tikkie fris, maar eenmaal erdoor… is het nog steeds fris, maar ben je eraan gewend.
Helaas besloot de zon een tijd achter wat bewolking te gaan zitten toen we uit het water kwamen.
Tijd om terug te lopen en eens rustig over het avondeten na te gaan denken.
Ik kwam onderweg nog wel dit juweeltje tegen. Prachtig!
De filmpjes die ik onderweg maak kosten nogal veel tijd om te selecteren en bewerken. Misschien dat er nog één of twee volgen deze weken, maar ik verwacht dat ik de meeste pas na thuiskomst zal plaatsen.
Χαιρετισμοί! (Chairetismíe! – de groeten!)
