Γύρω

Vandaag was het tijd voor een wat stevigere wandeling.
Eerder hebben we de Rokka kloof gelopen op een route die ik in Wikiloc gevonden had, dus ’s morgens bij een verfrissend koude koffie (freddo cappuccino) de app weer eens geopend en gezocht naar een route hier in de buurt.
Blijkbaar kon ik die ook op mijn smartwatch zetten, wat het navigeren wel heel prettig en eenvoudig maakt én je houdt je handen vrij tijdens het klimmen!

We besloten om rond (γύρω – jiero) de berg naar Damnoni te lopen en langs de andere kant weer terug. Dit is het uiteindelijk geworden:

Voor wandelaars in de buurt die het ook willen lopen, hier vind je onze route terug: https://www.wikiloc.com/hiking-trails/plakias-kalypso-kokkina-chorafia-damnoni-plakias-150355811

Langs Plakias loopt een vrij lang strand met een kleine boulevard er langs. Aan het einde is een steile rotswand die we bovenlangs passeren.

Het pad is prima te volgen en goed te doen. Vanaf deze plek kun je van een mooi uitzicht over Plakias en het strand te genieten.

En ook al zitten we op de helft van oktober, het is hier nog warm genoeg om bij inspanning snel uit te drogen. Veel drinken dus.

De route lijkt veel overlap te hebben met de inmiddels bekende ‘blauwe stippen’ routes. Deze zijn goed begaanbaar als je goede schoenen aan hebt en goed oplet.
Dat wil overigens niet zeggen dat er geen klim en klauterwerk aan te pas komt.

Het landschap is hier echt wat ruiger, met scherpe rotsen en doornstruiken. Ook op de platte stukken is het dus goed opletten, want een valpartijtje levert je zo een lelijke wond op.

Op de echt gevaarlijke stukken op deze route kun je altijd wel vertrouwen op… een touwtje…

Een tijdje later liepen we langs Kalypso. We verwachtten een dorpje te vinden, maar het leek meer op een resort of appartementencomplex.
Er lag een prachtige baai tegen het complex aan. De kleuren van het water zijn in het echt nog intenser!

Veel van de begroeiing langs de route is laag, compact en een beetje dor inmiddels. Toch staan er struiken tussen die, bijvoorbeeld door hun structuur, de moeite waard zijn om even goed te bekijken. Niet iedereen zal dit met me delen, maar deze vond ik persoonlijk prachtig!

Na een tijdje kwamen we dan eindelijk aan op Damnoni beach.
Het zag er in eerste instantie mooi uit. Op het bordje is te lezen dat het strand openbaar is (wat bij de wet geregeld is in Griekenland), maar dat de strandstoelen voor de gasten van het complex zijn. En er stonden heel veel strandstoelen. Jammer.

De terugweg leidde ons naar een vijfsprong, maar zoals je kunt zien liepen er 6 paden volgens de route. Het pad dat we moesten kiezen liep in ieder geval niet over de weg.
Na een paar minuutjes besloten we dat we door een weiland moesten, wat achteraf ook bleek te kloppen.

Via zandweggetjes en olijfboomgaarden kwamen we uiteindelijk weer uit op ons vertrekpunt.

We hebben ons thuis even opgefrist en zijn doorgelopen naar Plakias om bij Alianthos (aanrader!) heerlijk te gaan lunchen.

Om nog even terug te komen op de titel van deze post:
’s Avonds had Ellen nog steeds geen honger en ik lustte eigenlijk nog wel een snack. Dat leek me een mooi moment om in Plakias eens op zoek te gaan naar een broodje gyros.

Wij zeggen ‘gieros’, maar eigenlijk is het ‘jieros’. In het Grieks spreek je de g (γ) namelijk als ‘j’ uit als ie voor een ‘ie’-klank staat. Net als in γυροσ dus.
Het heet γυροσ, omdat het vlees aan de grill rond (γύρω) wordt gedraaid.

En bij dezen is voor dit verhaaltje de cirkel ook weer rond.

Hopelijk vond je het leuk om te lezen. Laat gerust een berichtje achter, altijd leuk!

Να ‘στε καλά!